jan 202015
 

Gaap

Ik kan tegenwoordig uitslapen. Nou ja, het kan natuurlijk bijna nooit, maar als het kan, lukt het ook. En dat is nieuw. Ik ben altijd wel even wakker op de normale opsta-tijd, maar ik doe zo snel mijn ogen weer dicht dat ik me dat later nauwelijks meer herinner.

Ik slaap zonder problemen een gat in de dag. Vanaf een uur of negen begin ik me wel voor te nemen eens op te gaan staan. Maar als ik tegen tien uur mijn ogen weer open doe, lig ik nog steeds heerlijk.

Eenmaal opgestaan ben ik er ook overheen. Dan ben ik klaar voor actie. Eerder werd een ochtend uitslapen steevast afgestraft met een lamlendige dag vol hoofdpijn en een slecht humeur. Nu voel ik me uitgerust en ontspannen. Ik ben er niet trots op, het is geen prestatie, maar ik ben er wel blij mee.

Helaas zijn de kinderen nog niet zo ver. Zij willen alleen graag uitslapen op de dagen dat het niet kan. Iedere schooldag is het een strijd ze uit bed, in de kleren en aan tafel te krijgen. Als ze eenmaal zover zijn, lukt de rest ook wel. Maar hebben ze een dagje vrij, vakantie of weekend dan zijn ze steevast voor zeven uur klaar-helder-wakker.

Ze vermaken zich wel, ze redden zich wel. En ik draai me gewoon nog een keertje om. Maar als ik dan om 10 uur beneden kom, hangen er twee zombies op de bank voor de televisie. Zombies in pyjama’s die te lui waren om een boterham te smeren, maar wel bij de snoeppot konden. De snoeppapiertjes liggen overal. Ook stripboeken en tekenspullen liggen verspreid voor en op de bank. Het is best moeilijk daar ontspannen bij te blijven. Uitslapen: je moet er wat voor overhebben.

  •  januari 20, 2015

Sorry, the comment form is closed at this time.