juf

Om de 150 e ‘vind ik leuk’ van mijn Facebookpagina te vieren.

 

 

Schoolvakantie

Wij niet zo goed in vakantie. Wel in op vakantie gaan. Daar zijn we heel goed in. Maar ons thuis vermaken, zonder school, dat valt niet altijd mee. Gelukkig hebben de kinderen in de laatste weken voor de vakantie hun schoolspullen mee naar huis gekregen. In heel veel werkboekjes is nog niet alles ingevuld. In heel veel schriftjes is nog ruimte. En op één van de kinderkamers staat een schoolbord. En dus spelen ze eindeloos schooltje. Dat begon dit jaar al voor de vakantie, een nieuw record volgens mij.

De jongste wil juf worden, maar bij het schooltje spelen is zij meestal het kind. Haar grote broer is nou eenmaal verder met rekenen en kan haar dus nog wat leren. Maar als er een kleiner kindje meespeelt is ze op en top juf. Ze leest voor, legt geduldig uit, maar kan ook streng zijn als er niet naar haar geluisterd wordt.

Van de week kwam haar pedagogische talent goed van pas. Ze speelde met een klein jongetje op het strand. Zijn ouders wilden graag dat bij hen in de buurt bleef, maar vlakbij onze plek was een heel mooi zandkasteel gebouwd. Zijn ouders en ik deden verwoede pogingen het kereltje daar weg te houden en een paar meter verderop te laten spelen, maar hij dribbelde steeds terug. Totdat onze juf-in-spe in actie kwam. Wat ons niet lukte, kreeg zij voor elkaar. ‘Ja, dat is een heel mooi kasteel’, zei ze tegen haar vriendje waarin ze ineens een leerling ontdekte. ‘Zullen wij samen bij jouw ouders net zo’n kasteel maken? Dan zijn wij net zo knap als de kindjes die dit hebben gebouwd. Kom maar.’ Ze stak haar hand uit en het ventje liep welgemoed met haar mee.

Ze wordt juf, dat komt wel goed. Ze zal alleen moeten wennen aan die lange vakanties.